به نقل از «ایران اکونومیست»

علت اصلی درد پیدا شد ، یک دستاورد عجیب و شگفت انگیز

تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۵۴۸۷۶

تحقیقات جدید برای اولین بار نشان می‌دهد که امواج مغزی مرتبط با درد در هر انسانی مخصوص به خودش و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. محققان این پدیده را «اثر انگشت درد» نامگذاری کرده‌اند.

محققان دانشگاه اسکس، با همکاری گروه علوم اعصاب درد محققان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیانس مونیخ از زاویه تأیید می‌کند که هر یک از انسان‌ها منحصر به فرد هستند و این موضوع حتی در امواج مغزی مرتبط با درد نیز خود را نشان می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پیشتر نیز مطالعاتی در مورد بررسی امواج مغزی مرتبط با درد توسط محققان انجام شده بود ولی در تحقیقات قبلی به تفاوت بین امواج مغزی مرتبط به درد اشاره‌ای نشده بود و معمولاً این موضوع در مرکز توجه قرار نداشت. اما حالا محققان می‌گویند بررسی‌های آنها نشان می‌دهد اثرانگشت درد در هر انسانی منحصر به فرد است.

شما منحصر به فرد هستید: امواج مغزی درد در هر انسانی یکتا است

محققان با بررسی امواج گاما مغزی و همچنین اسکن مغزی داوطلبان مختلفی در شرایط آزمایشگاهی می‌گویند اثر انگشت درد در هر انسانی منحصر به فرد است.

دکتر «الیا والنتینی» از دپارتمان روان‌شناسی، تفاوت‌های عمده‌ای در زمان، فرکانس و نوع نوسانات گاما مربوط به درد در افراد مختلف شناسایی کرده است. جالب این است که وی در بررسی‌های خود با افرادی نیز روبرو شد که اصلا امواجی به این شکل مرتبط با درد نداشتند. این نتایج نشان می‌دهد که تنها امواج مغزی مرتبط با درد در هر انسانی منحصر به خود آن فرد است، بلکه پاسخ افراد به برخی محرک‌ها نیز متفاوت است. تا جایی که برخی افراد در شرایط مشابه اصلا سیگنالی به عنوان درد از خود ساتع نمی‌کنند. حال آنکه اسکن مغزی برخی دیگر نشان می‌دهد تحت شرایط مشابه، امواج مغزی مرتبط با درد در آنها قابل ردیابی است.

در واقع هر فردی در شرایط متفاوت، واکنشی منحصر به فرد از خود نشان می‌دهد و امواج مغزی مرتبط با آن در همه افراد یکسان نیست.

این تحقیق همچنان ادامه دارد تا ابعاد دیگری از آن مشخص شود. برای مثال یک سوال مهم این است که چه عواملی باعث می‌شود یک نفر دارای امواج مغزی مرتبط با درد است حال آنکه فرد دیگری چنین امواجی را از خود ساتع نمی‌کند و چنین امواجی در وی خاموش هستند؟ چه راهکارهایی برای کنترل امواج مرتبط با درد وجود دارد؟

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: درد در هر انسانی منحصر به فرد نشان می دهد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۵۴۸۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک 

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.

یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.

این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.

«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.

ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون می‌شود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.

طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.

اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.

مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.

این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.

نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.

انتهای پیام/